Te circum latè campos populatur Enyo, Et sata carne virum jam cruor arva rigat: Germanisque suum concessit Thracia Marte, Illuc Odrysios Mars pater egit equos ; Perpetuóque comans jam deflorescit oliva, Fugit et ærisonam Diva perosa tubam, Fugit Io! terris, et jam non ultima virgo Creditur ad superas justa volâsse domos. Te tamen interea belli circumsonat horror, Vivis et ignoto solus inópsque solo; Et, tibi quam patrii non exhibuere penates, Sede peregrinâ quæris egenus opem. Patria, dura parens, et saxis sævior albis Spumea quæ pulsat littoris unda tui, Siccine te decet innocuos exponere fœtus, Siccine in externam ferrea cogis humum? Et sinis, ut terris quærant alimenta remotis Quos tibi prospiciens miserat ipse Deus, Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique, Quæ via post cineres ducat ad astra, docent? Digna quidem Stygiis quæ vivas clausa tenebris, Æternâque animæ digna perire fame! Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim Pressit inassueto devia tesqua pede, Desertásque Arabum salebras, dum regis Achabi Effugit, atque tuas, Sidoni dira, manus : Talis et horrisono laceratus membra flagello, Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix, Piscosæque ipsum Gergessæ civis Iësum Finibus ingratus jussit abire suis. At tu sume animos; nec spes cadat anxia curis, Sis etenim quamvis fulgentibus obsitus armis, At nullis vel inerme latus violabitur armis, Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus; Inque fugam vertit quos in Samaritadas oras ELEG. V. ANNO ETATIS XX. IN ADVENTUM VERIS. IN se perpetuo Tempus revolubile gyro Castalis ante oculos, bifidúmque cacumen oberrat, Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli, Jam, Philomela, tuos, foliis adoperta novellis, Est breve noctis iter, brevis est mora noctis opaca, Nam dolus, et cædes, et vis cum nocte recessit, Hac, ait, hac certè caruisti nocte puellâ, 66 Desere," Phoebus ait, "thalamos, Aurora, seniles; Te manet Æolides viridi venator in herbâ; Exuit invisam Tellus rediviva senectam, Et cupit amplexus, Phoebe, subire tuos ; Et cupit, et digna est : Quid enim formosius illâ, Pandit ut omniferos luxuriosa sinus, Atque Arabum spirat messes, et ab ore venusto Mitia cum Paphiis fundit amoma rosis! Ecce! coronatur sacro frons ardua luco, Cingit ut Idæam pinea turris Opim ; Et vario madidos intexit flore capillos, Floribus et visa est-posse placere suis. Floribus effusos ut erat redimita capillos, Tænario placuit diva Sicana deo. Aspice, Phoebe, tibi faciles hortantur amores, Mellitásque movent flamina verna preces : Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ, Blanditiásque tibi ferre videntur aves. Nec sine dote tuos temeraria quærit amores Terra, nec optatos poscit egena toros; Alma salutiferum medicos tibi gramen in usus Præbet, et hinc titulos adjuvat ipsa tuos: Quòd, si te pretium, si te fulventia tangunt Munera, (muneribus sæpe coemptus amor) Illa tibi ostentat quascunque sub æquore vasto, "Cur te," inquit, "cursu languentem, Phoebe, diurno Hesperiis recipit cærula Mater aquis? Quid tibi cum Tethy? Quid cum Tartesside lymphâ? Frigora, Phoebe, meâ meliùs captabis in umbrâ ; Matris in exemplum cætera turba ruunt : Triste micant ferro tela corusca novo: Jámque vel invictam tentat superâsse Dianam, Quæque sedet sacro. Vesta pudica foco. Ipsa senescentem reparat Venus annua formam, Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant Hymenæe! per urbes, Littus, Io Hymen! et cava saxa sonant. Cultior ille venit, tunicâque decentior aptâ, Puniceum redolet vestis odora crocum. Egrediturque frequens, ad amoni gaudia veris, Virgineos auro cincta puella sinus: |