Cum tunicis sumet nova consilia et spes. IVIT asellus atrox, inventa pelle leonis; Graculus et pennas sumpsit et ingenium. Sprevit tela Phrygum juvenis dilectus Achilli; Spes et loricam sumpserat ille simul. Sic vinosus Eques, cui non pro corpore virtus, Quem canit Avonæ ad flumina natus Olor, Zelotypum vili falsurus corbe maritum, Assumptas sensit spes tunicasque simul. SHAKSPEARE. MACBETH. Act 1. Scene 7. If it were done, when 'tis done, then 'twere well IDEM GRÆCE REDDITUM. ΕΙ πεπράξεται τόδ' ἔργον, εἶτ ̓ ἂν ᾖ πεπραγμένον, πρακτέον καὶ τὴν ταχίστην· εἰ γὰρ ἡ διαφθορὰ εἰργαθεῖν ἔχοι τὸ μέλλον, εἰς θ ̓ ἅπαξ μάρψαι τέλος ἐλπίδων κείνου πίτνοντος, πλῆγμα θ ̓ ἓν μόνον τόδε εἰς τὰ νῦν τὸ πᾶν γένοιτο, καὶ τελεσφόρον πέρας, ἀλλὰ νῦν τοιᾶσδ ̓ ἐπ ̓ ἀκτῆς τοῦ παρεστώτος χρόνου ῥίψομεν κεῖνον τὸν ἄλλον· τῶν δὲ τοιούτων ἀεὶ ἡ δίκη καὶ νῦν ἔπεστιν· ὥστε καὶ διδάσκομεν φοινίας ἄλλως μαθήσεις, ὧν μετέρχεται πάλιν τοὺς ἐφευρόντας τὸ πῆμα, χἡ ταλαντούχος Δίκη πρὸς στόμ ̓ αὐτοῖσιν προτείνει φάρμακ', οἰκεῖον δέπας ἐκπιεῖν· ὁ δ ̓ ἐνθάδ' ἡμῖν καὶ διπλῶς ἐχέγγυος· * εἰμὶ γὰρ τὸ μὲν ξύναιμος ἐν νόμῳ θ ̓ ὑπήκοος κάρτα γὰρ τάδ' ἀντιτείνει— δεύτερον δὲ πρόξενος, ὅν γ' ἔδει θυραῖς ἀπείργειν τοῦ κτενοῦντος εἴσοδον, μὴ ξίφους αὐτὸν λαβέσθαι χερσίν· εἶθ ̓ ὁ κοίρανος δεῦρ ̓ ἀεὶ ξύνεστιν ἀρχῇ πρευμενὴς ἄγαν, κράτος τοῦτ ̓ ἔχων οὕτως ἄμομφον, ὥστ ̓ ἀνήσουσιν βοὴν ἱρεταὶ χαλκοστόμοισι δαιμόνων κηρύγμασιν, * ἔλαβες τὸν ἱκέτην ἐχέγγυον. SOPH. C. C. 284. |