Vestibus hunc igitur pullis, Academia, luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat et ipsa modos querebunda Elegëia tristes,
Personet et totis mœnia mæsta scholis.

III.

ANNO ÆTATIS 17.

In obitum Præsulis Wintoniensis.

MESTUS eram, et tacitus, nullo comitante, sedebam, Hærebantque animo tristia plura meo,

Protinus en subiit funestæ cladis imago

Fecit in Angliaco quam Libitina solo;

Dum procerum ingressa est splendentes marmore

turres.

Dira sepulchrali mors metuenda face,
Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros,
Nec metuit satrapum sternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempestivis ossa cremata rogis:

Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amissos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi dignissime Præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ ;
Delicui fletu, et tristi sic ore querebar,

Mors fera, Tartareo diva secunda Jovi,
Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros,
Quodque allata tuo marcescant lilia tabo,
Et crocus, et pulchra Cypridi sacra rosa,

Nec sinis ut semper fluvio contermina quercus
Miretur lapsus prætereuntis aquæ ?
Et tibi succumbit, liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis, quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia sylvis,

Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanti tibi cum sit concessa potestas;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuisse sagittas,
Semideamque animan sede fugâsse suâ?
Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo,
Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tartessiaco submerserat æquore currum
Phœbus, ab Eöo littore mensus iter.
Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili
Condiderant oculos noxque soporque meos:
Cum mihi visus eram lato spatiarier agro,
Heu nequit ingenium visa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Ut matutino cum juga sole rubent.

Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Vestitu nituit multicolore solum.

Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hesperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura sub innumeris humida nata rosis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur esse domus.

Ipse racimiferis dum densas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi subito Præsul Wintonius astat,
Sidereum nitido fulsit in ore jubar;
Vestis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque senex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra sono.

Agmina gemmatis plaudunt cœlestia pennis,
Pura triumphali personat æthra tubâ.
Quisque novum amplexu comitem cantuque salutat
Hosque aliquis placido misit ab ore sonos;
Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulsa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice somnos,
Talia contingant somnia sæpe mihi.

IV.

ANNO ETATIS 18.

Ad Thomam Junrum, l'ræceptorem suum, apud Mercatores Anglicos Hamburga Agentes, pastoris munere fungentem.

CURRE per immensum subitò, mea littera, pontum.
I, pete Teutonicos læve per æquor agros;
Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti,
Et festinantis n" "emoretur iter.

Ipse ego Sicanio fra..antem carcere ventos
Æolon, et virides sollicitabo Deos,

Cæruleamque suis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per sua regna viam.
At tu, si poteris, celeres tibi sume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.

Atque ubi Germanas flavere videbis arenas
Ditis ad Hamburgæ mania flecte gradum,
Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dedisse neci.
V'vit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præsul Christicolas pascere doctus oves;
Ille quidem est animæ plusquam pars altera nostra
Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi quàm tu doctissime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagirites generoso magnus alumino,
Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Prunus ego Aönios illo præeunte recessus
Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi,
Pieriosque hausi latices, Clioque favente,
Castalio sparsi læta ter ora mero.
Flammeus at signum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,

Bisque novo terram sparsisti Chlori senilem
Gramine, bisque tuas abstulit Auster opes

Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibisse sonos.

Vade igitur, cursuque Eurum præverte sonorum,
Quam sit opus monitis res docet, ipsa vides.
Invenies dulci cum conjuge fortè sedentein,
Mulcentem gremio pignora chara suo,
Forsitan aut veterum prælarga volumina patrum
Versantem, aut veri biblia sacra Dei,
Cælestive animas saturantem rore tenellas,
Grande salutiferæ religionis opus.

'tque solet, multam sit dicere cura salutem, Dicere quam decuit, si modo adesset, herum. Hæc quoque, paulum oculos in humum defixa

modestos

Verba verecundo sis memor ore loqui:

Hæc tibi, si teneris vacat inter prælia Musis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe sinceram, quamvis sit sera, salutem;
Fiat et hoc ipso gratior illa tibi.

Sera quidem, sed vera fuit, quam casta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.

Ast ego quid volui manifestum tollere crimen,
Ipse quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deseruisse suum.
Tu modò da veniam fasso, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, solent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe sarissiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad mostas delicuere preces.