MORTALIUM SUPERSTES. Fas daedalae telluris imagines, ipsum tenebris fas Hyperiona marcere : sic demum caduci sidereum iubar induemus. vidi sub altis nocte soporibus volvenda fassum tempora somnium, quo raptus annorum per aequor mente feror trepidante vates. vidi, quot auras terricolae bibent, unum peremptis stare superstitem, cui funus ostendetur orbis, ut nova luxuries Adamo. was V The Sun's eye had a sickly glare, The Earth with age was wan, Around that lonely man! In plague and famine some ! To shores where all was dumb ! a mine som SW Yet prophet-like that lone one stood With dauntless words and high, That shook the sere leaves from the wood As if a storm passed by, Saying, We are twins in death, proud Sun, Thy face is cold, thy race is run, ce race languebat oris sol male luridus, quem populi posuere circum ossa interempti : marte sub hostico hos scabra in albis spicula dexteris testantur occisos, necarat hos famis, hos mora lenta morbi. stratis viarum non sonitus pedum, non murmur ardet praetereuntium : torpente torpentes in oras remigio vaga fertur alnus. stabat severi prodigus auguri, stabat superbis impavidus minis, frondesque ut autumnalis auster flavicomo quatit aesculeto vox gloriantis, Par venit exitus utrique nostrum : te quoque frigora, Sol magne, te fatalis urget terminus et miseranda divis |