Слике страница
PDF
ePub

MORTALIUM SUPERSTES.

Fas daedalae telluris imagines, ipsum tenebris fas Hyperiona

marcere sic demum caduci

sidereum iubar induemus.

vidi sub altis nocte soporibus
volvenda fassum tempora somnium,

quo raptus annorum per aequor
mente feror trepidante vates.

vidi, quot auras terricolae bibent,
unum peremptis stare superstitem,

cui funus ostendetur orbis,

ut nova luxuries Adamo.

The Sun's eye had a sickly glare,

The Earth with age was wan,

The skeletons of nations were

Around that lonely man!

Some had expired in fight,—the brands

Still rusted in their bony hands;

In plague and famine some!

Earth's cities had no sound nor tread;

And ships were drifting with the dead

To shores where all was dumb!

Yet prophet-like that lone one stood
With dauntless words and high,

That shook the sere leaves from the wood

As if a storm passed by,

Saying, We are twins in death, proud Sun,

Thy face is cold, thy race is run,

languebat oris sol male luridus, tellus anili pallida taedio:

stat gentis humanae superstes

quem populi posuere circum ossa interempti: marte sub hostico hos scabra in albis spicula dexteris testantur occisos, necarat

hos famis, hos mora lenta morbi. stratis viarum non sonitus pedum, non murmur ardet praetereuntium : torpente torpentes in oras

remigio vaga fertur alnus. stabat severi prodigus auguri, stabat superbis impavidus minis,

frondesque ut autumnalis auster
flavicomo quatit aesculeto

vox gloriantis, Par venit exitus utrique nostrum: te quoque frigora,

Sol magne, te fatalis urget

terminus et miseranda divis

'Tis Mercy bids thee go:

For thou ten thousand thousand years

Hast seen the tide of human tears,

That shall no longer flow.

CAMPBELL.

sors aegra terrae. sat veteris mali,

sat lacrimarum secula seculis

nectens tuebaris: dolorum

ille semel requievit aestus.

« ПретходнаНастави »