ΣΑΤΑΝΑΣ.

ΤΟ

τί δ' ει κυρούμεν της μάχης γ' εσφαλμένοι; ου και τα πάντ' έσφάλμεθου το καρτερείν, ου τας ασάντους και μεταδρόμους αράς, ου τον καμεϊσθαι μήθ' υποπτήξειν ποτέ μέλλοντα θυμόν άλλο τ' εί τι δύσμαχον, ταυτ’ ούτ' απειλών κείνος ούτε μη βία έμ’ εξέλη ποτ' άλλα προσπεσόνθ' έδρας θακεϊν γονυπετείς εξισουν τε δαίμονι

Who from the terror of this arm so late
Doubted his empire; that were low indeed,
That were an ignominy and shame beneath
This downfall; since, by fate, the strength of gods,
And this empyreal substance, cannot fail :
Since, through experience of this great event,
In arms not worse, in foresight much advanced,
We may with more successful hope resolve
To wage by force or guile eternal war,
Irreconcileable to our grand foe,
Who now triumphs, and in the excess of joy
Sole reigning holds the tyranny of heaven.

MILTON.

ce

ven

τον άρτι παπτήναντα μη τυραννίδος προς τουδ' αμάρτοι παντός αίσχιον τόδε και πτωμάτων αν ολα νύν πεπτώκαμεν έχθιον είη πταίσμα τοιαύτην θεών ισχύν το σώμα τ' έκ πυρός κεκραμένον φθίνειν πέπρωται μήποτ’ ειδότες δ' άν αυ οίον τόδ' ηγωνίσμεθ', ές δορός κρίσιν χείρους μεν ού, κρείσσους δε προς προμηθίαν, μετ' ελπίδος μέλλουμεν ευτυχεστέρας ή χερσίν ή δόλοισιν ασπόνδω στάσει ελάν απαύστως τον μέγα στυγoύμενον, δς νύν μεγαυχής περιχαρεί φρονήματι έχει μόναρχος εις θεών τυραννίδα.

σOO

LO

THE PROGRESS OF POESY.

Youth rambles on life's arid mount,

And strikes the rock, and finds the vein, And brings the water from the fount,

The fount which shall not flow again.

The man mature with labour chops

For the bright stream a channel grand,

And sees not that the sacred drops

Ran off and vanished out of hand.

AETATES POETAE.

manus

Ire libet iuveni deserta per ardua vitae;

fausta manus rupem percutit, unda salit: prolicit arcanum iuvenis de fonte liquorem,

unde nihil posthac prolicietur aquae. ille viro labor est, opus exercere ligonis,

alveus ut pateat cui data lympha micet. nescit enim tenues divino e flumine guttas,

cum semel exierint, deperiisse semel.

cum

SO

sse sem