ELTE

τοσαύτα λέξας δυσπέρατον εκπερα
στενωπόν "Αιδου μάντις, ου περαιτέρω,
ουδ' εί τις εξέροιτο, πλην εκεί, φράσων.
εγώ δε τω Κάλχαντι συντυχούσ' ότε
εί ταύτ' έτήτυμ' είτε πλάστ’ ανηρόμην,
κέλσαι θαλάσσης παμφαούς περιστεφές
γυμνόν δράκοντι ξύν παναιόλα βρέφος,
γελών το δη ξύνηθες αντεφθέγξατο
αίνιγματωδείς και παλαιφάτους στίχας

τηδε μεν αυγών τηδε δ' απ' όμβρων
κέχυται πολύχρους τρις επ’ αγρούς:
έστι δ' αληθές τούτο μεν ημίν,
υμίν δ' έτερον σαφές ούν έστω,

κεκαλυμμένον είτ' ακάλυπτον. ηδυ μεν όμβροις ηδύ δ' εν είλη καλύκων ανθεί γάνος αυτοφυές: τίς δε διέγνω δνοφέρ' ειλικρινών βροτός; εξ αφανούς προφανέντ' αφανής

κευθμώνος εδέξατο κευθμών.

ALTHÆA.

But thou, son, be not filled with evil dreams
Nor with desire of these things; for with time
Blind love burns out; but if one feed it full
Till some discolouring stain dyes all his life,
He shall keep nothing praiseworthy, nor die
The sweet wise death of old men honourable,
Who have lived out all the length of all their years
Blameless, and seen well-pleased the face of gods,
And without shame and without fear have wrought
Things memorable, and while their days held out
In sight of all men and the sun's great light

ΑΛΘΑΙΑ.

ώ παι, συ δ' αισχρών μήτ' όνειράτων γέμε μήθ' ιμέρου τοιόνδε καρτερούντι γαρ μαραίνεται το μαργόν· ώδ' άν εκτραφέν κηλίδ' άπαντος θη μελαμπαγή βίου, τα χρήσθ όδ' ού σώσαιτ' άν, ουκ ευθνήσιμος σοφης τελευτήσειεν εξ ευγηρίας, αναμπλάκητον και τριτόσπονδον βίον δίκην λαχόντων, οι κατ' όμμα δαίμοσιν ελθόντες ευφράνθησαν, αισχύνης δ' άτερ ήθλησαν ου τρέσαντες ουκ όλούμενα, αιών δ' έως άντείχεν ουκ αμάρτυροι προς πάντ’ εποπτείοντος ηλίου φάος

KAT

TLV

OW

IC

Have gat them glory and given of their own praise
To the earth that bare them and the day that bred,
Home friends and far-off hospitalities,
And filled with gracious and memorial fame
Lands loved of summer or washed by violent seas,
Towns populous and many unfooted ways,
And alien lips, and native with their own.
But when white age and venerable death
Mow down the strength and life within their limbs,
Drain out the blood and darken their clear eyes,
Immortal honour is on them, having past
Through splendid life and death desirable
To the clear seat and remote throne of souls,
Lands undiscoverable in the unheard-of west,
Round which the strong stream of a sacred sea
Rolls without wind for ever, and the snow
There shows not her white wings and windy feet,
Nor thunder nor swift rain saith anything,
Nor the sun burns, but all things rest and thrive.

SWINBURNE.

sea

καν π

OS

και 1

TE

δόξαν μεν έκτήσαντο, της δ' ευδοξίας θρέπτρ' αντέδωκαν παντρόφου τ' αυγή θεού και μητρι Γαία, χάρμα τους προς αίματος κήρυγμα δ' ευξένοισι πολύφημον δόμοις και τώνδ' αείνως ευχαρίς τ' έχει λόγος θέρει ξυναύλους είθ' αλικλύστoυς πλάκας, αγορών τε κύκλους άστιβείς τ' έρημίας εγχωρίων τα στόματα κάλλοθρών άμα. λευκόν δ' ιδούσι γήρας ευθ' "Αιδου σέβας στέρνων παρηβήσασαν εξαμα βίαν, αίμ' εξαμαυρών όμμα δ' άμβλωπόν τιθείς, γέρας τότ' έστ' άφθαρτον εξαφιγμένους κλεινόν δι' αιών' ευφιλή τ' απαλλαγής μακάρων τιν εις ευωπα τηλoυρόν θ' έδραν, ανευρέτους αγνώτος “Εσπέρου γύας, ούς δη θέορτος αιέν αμφελίσσεται ανήνεμος πλημμυρίς, ουδ' αελλόπους λευκοπτέροις ριπαισιν έρχεται χιών, ου σκηπτός, ούκ οξεία δυσφημεί ψακάς, ου καύμ' έφλεξε, πάντα δ' εύεστω τρέφει.

TOV

οις

αιω

OUS

DEDEL.