Слике страница
PDF
ePub

at Parca prudens hoc negat illico

sic exiturum. parvus adhuc Puer

subridet in cunis, acerba

in cruce terricolis piamen

laturus olim, qua sibi gloriam

nobisque quaerat : sed prius (audient

sopore devincti) profundum

fata ciens tuba personabit:

qualis minarum vox Sinaitidas

concussit arces quom rutilantibus

flammis et exundante fumo

ignivomae micuere nubes:

grandaeva miro territa classico

tellus medullis pertremet intimis,

quom sede Quaesitor supremum

gentibus acria residet.

And then at last our bliss

Full and perfect is,

But now begins; for, from this happy day, The old dragon, underground

In straiter limits bound,

Not half so far casts his usurpéd sway,

And, wroth to see his kingdom fail,

Swinges the scaly horror of his folded tail.

The oracles are dumb,

No voice or hideous hum

Runs through the archéd roof in words deceiving.

Apollo from his shrine

Can no more divine,

With hollow shriek the steep of Delphos leaving.

No nightly trance, or breathéd spell,

Inspires the pale-eyed priest from the prophetic cell.

tum plena demum gaudia nos manent,

nunc ordiuntur. primus enim dies

hic claustra lucescit draconi

Tartareo magis arcta passo,

iniuriarum dimidio minus

ius proferenti, dum solio fremit

orbandus et quassat retorquens

squamigerae fera flagra caudae.

oracla torpent: non laquear replent

horrenda vanis murmura vocibus:

non ipse Delphorum futura

praecinit ex adytis Apollo,

ferale, rupem dum fugit, eiulans:

non somnio, non carmine mystico

pallentis obtutum ministri

fatidicum penetrale turbat.

The lonely mountains o'er

And the resounding shore

A voice of weeping heard and loud lament;

From haunted spring and dale

Edged with poplar pale

The parting genius is with sighing sent;

With flower-inwoven tresses torn

The nymphs in twilight shade of tangled thickets mourn.

In consecrated earth

And on the holy hearth

The Lars and Lemures moan with midnight plaint;

In urns and altars round

A drear and dying sound.

Affrights the Flamens at their service quaint ;

And the chill marble seems to sweat,

While each peculiar power foregoes his wonted seat.

solis iugorum nenia, litori

immurmuranti flebilis insonat:

iam carmen ad caeleste fontes.

iam solitas trepidare valles,

quas cana cingit populus, ingemens

Faunus relinquit, iam nemoris Dryas

spissi per obscurum revinctas

flore comas lacerata maeret.

ad busta noctu flent Lemures, gemit

intaminati Lar periens foci :

urnis inhorrescens et aris

lugubris et moriens querella

prisca exsequentes carmina flamines

terret, videntur frigida marmora

sudare dum sedem relinquens

quisque suam fugit incolarum.

« ПретходнаНастави »