ν

οι

τίκτε

αντι

Ταισ

στας

αλλά μαν ουδ' άμισύ πω κάτιδον

στροφή. τίκτε γαρ δή χα Φύσις αντιπάλους θναταισι βλαστας ίσ' εμοί

αυτόματος, και χθόν αιθήρ προσκύσαι άντεράων ωρέξατ’ οργαίνων άνωθεν, οία και αιθέρ' εμαΐς αναβάμεν γαϊ’ έν ορμαϊς: φέγγεα δ' αμετέροις αλλοία μίχθη συντρόφως, παν τ' άκρον μήνας τε λάμπάς τ', άστρα πλανήτη, έχ έφεζομένας: ουδ' ετείρονθ'. ως γαρ ήδη γάς πόλονδ' ιγμένας το τε πρόσω ταυτόν το τεγγύς.

πα1

OS"

vas

ELT

αιων

VEOKTLOT ους τυποισιν

ήν δε και προς τοϊσδέ τιν εισoράαν

αντιστροφή. εντόπων πάμπρεπτα πρόσωπα πυριφλέκτους αναστροφώμεν εν

αγλαιίαις: είτ' επ' αιών' ούρια πνευσόμενον θείοις νεοκτίστους τύποισιν καινίσαι άρτι βίον δόμος αρμοί θέλξ' εαδώς: είτε διαπταμένων σεμνών νεκρών ομήγυριν πείσ' ανελθείν τάνθάδ' ίσα τους εκεί ήν γάρ ά πρίν μεν απήν, πριν δ' όσ' ήν, ήν οι' έτ' έσται: τοις δ', όσ' έστ', ήρισε τέλεα γαρ και ταμάγ', είπείν.

καινισ

All through my keys that gave their sounds to a wish of

my soul, All through my soul that praised as its wish flowed

visibly forth, All through music and me! For think, had I painted the whole, Why, there it had stood, to see, nor the process so won

der-worth : Had I written the same, made verse-still, effect proceeds

from cause, Ye know why the forms are fair, ye hear how the tale is told; It is all triumphant art, but art in obedience to laws,

Painter and poet are proud in the artist-list enrolled :

But here is the finger of God, a flash of the will that can,

Existent behind all laws, that made them and, lo, they are! And I know not if, save in this, such gift be allowed to man, That out of three sounds he frame, not a fourth sound,

παν

SK

των κατ

ELVOLOL

παν τόδ' αυλών τ’ έργον, εμάς κελαδησάντων κατ' ευχαλάν φρενός,

επωδός. και φρενός & νοέοισ’ ευχάν ανευφάμασ’ επιτελλομέναν, χάρμ' εμοί κείνοισί τ' ει γαρ τεύξα γραφαϊς τάδ', ιδών τις κεν αγάσθη μαχανάν; ει δ' εν πτυχαίς ώκισ’ ύμνων, ό τε δρών δηλος τό τε δράμ' όθεν έστι καλόν σχημο, ίσθ', αίνος οία λέξ'. ωρισμένας ταύτ' αθλα τέχνας: ές τεχνίτας γαρ τελέειν, τόδ' αοιδούς κλέος και ζωγράφοισιν

ΚΤυ

νύν δε δαίμων έξεκάλυψε βίαν,

στροφή. αστραπάν ώς, παντοπόρου κραδίης, θεσμών κνεφαΐον τέκτον

αριπρεπέων: που γαρ εξήν άλλο βροτοίς τι τοιόνδ', οίον κτύπους τρεις συμ

πλάσαντι μη τετρατον κτύπον αλλά σέλας πάμφλεκτον αίρειν και αυτό του αρμονίας φώναμ' έκαστον ευτελές, δαμόθρουν, μέγ είτε λεπτόν, ρημ’ απλόον το δ' εγώ κεράσας συν δυοϊν άλλοις τί τευξ'; ηκούσατ', είδετε θέσκελον θαυμάζετ' άλκάν.

Well, it is gone at last, the palace of music I reared ; Gone! and the good tears start, the praises that come

too slow; For one is assured at first, one scarce can say that he feared,

That he even gave it a thought, the gone thing was to go. Never to be again! But many more of the kind

As good, nay, better perchance : is this your comfort to me? To me, who must be saved because I cling with my mind To the same, same self, same love, same God: ay, what

was, shall be.

Therefore to whom turn I but to Thee, the ineffable Name?

Builder and maker, Thou, of houses not made with hands! What, have fear of change from Thee who art ever the same ? Doubt that Thy power can fill the heart that Thy power

είεν, οίχει δη, πολύχορδον έδος,

αντιστροφή. δακρύων τ' έρρων επ’ όλωλότι χλωρόν δεύμα παιάν τ' όψέ περ

ορνύμενος ήρχόμην γαρ θαρσαλέως, έτυμ' ειπείν, ούτε δείσας ούτε δηχθείς, τουδ' και βέβακεν οδόν προνοήσας μοιρόκραντον τούτο μεν ουκέτ' άρ' έστ' έσται δε δήθεν άλλ' ίσα κάτι κρείσσω. ψυχρα θρυλείς. ου γαρ εων εγώ αυτός αεί, ταυτά τ' αιέν πατρί συν ταύτώ σέβων, σώζομαι; όσα πάροιθ' ήν, φαμ' έσεσθαι.

Εσσιν

σσα

ποιον ούν ει μη σέγ , επωνυμίαν άρρητον ωνομασμένε, επωδός. προστρέπομαι, μελάθρων χείρεσσιν ου τεκταινομένων γενέτωρ; άστροφος πως ών στραφήσει; πως κέαρ αμπετάσας ου κορέσεις; ουδέν θανείται χρηστόν έσλα ζήσει έθ' όσσα

πριν ήν σιγών δ' αγαθόν το κακόν, πλέον ουδέν. χρήστ' έτ' έσται πάνθ' όσ' ήν, τόσσοις συν άλλοις αντί κακών γαϊα μεν γαρ κώλα ραγέντα κύκλου, Ζευς δ' ορα κύκλον τέλειον.

σται